Akcja, której pomysłodawcą jest firma BPO Network, została objęta patronatem honorowym przez Panią Minister Rodziny i Polityki Społecznej Marlenę Maląg. Kampania społeczna „Pracodawca z sercem” ma na celu zwiększenie szans osób niepełnosprawnych na rynku pracy, poszerzenie świadomości w kwestii korzyści dla pracodawców wynikających z zatrudnienia niepełnosprawnych pracowników, a także burzenie stereotypów i barier społecznych związanych z dyskryminacją i sztucznymi podziałami w społeczeństwie.

Dziewczyny pochodzą z różnych miast, ale to nie przeszkadza im niemal codziennie widywać się na spotkaniach online, podczas których ustalają kolejne szczegóły projektów. Lubią się i wspierają, tworząc świetny zespół. Są wymagające wobec siebie i otoczenia, ciągle wymyślają nowe cele, nie boją się wyzwań.

Życie przewrócone do góry nogami

Nie ma czasu na „nic-nie-robienie” – śmieje się Agnieszka. Zawsze pracowałam i żadna choroba tego nie zmieni. Pamiętam, że gdy dowiedziałam się, że coś mi dolega, wcale nie zmieniłam swojego trybu życia. Mieszkałam wówczas w Wielkiej Brytanii, moje nerki przestały pracować ale ja nadal chodziłam do pracy…Dializowano mnie a ja nadal pracowałam. To trwało około trzech miesięcy. Pewnego dnia podczas przerwy w pracy poczułam, że jak teraz z niej nie wyjdę, to umrę. Wyszłam więc i już nigdy tam nie wróciłam...

Agnieszka dopiero po powrocie do Polski podjęła dalsze ratujące jej życie leczenie. Ale gdy tylko poczuła się lepiej, rozpoczęła kolejne studia podyplomowe i znalazła nową pracę. U Agnieszki podejrzewano raka mózgu, groziła jej też utrata wzroku. W końcu  okazało się, że cierpi na schyłkową niewydolność nerek i rozpoczęto dializy otrzewne, które okazały się nieskuteczne. Dopiero przeszczep nerki umożliwił dziewczynie powrót do aktywności.

Po takim doświadczeniu jakim jest choroba, która zabiera nam sprawność – życie nabiera innego smaku – mówi Iwona, która zmaga się z SM i złośliwym nowotworem.

Każdy dzień jest ważny i wiadomo, że trzeba się spieszyć, by marzenia zamienić na cele i je po kolei spełniać. Gdy Iwonie postawiono diagnozę SM – podjęła szybką decyzję o studiowaniu dziennikarstwa. Zawsze tego chciała, więc to po prostu zrobiła. Po studiach sama do końca nie wiedziałam, jaką chcę wykonywać pracę, ale już wtedy zastanawiałam się nad formułą zdalną – udało się! Znalazłam telepracę. Od 9 lat pracuję w zaciszu własnego domu. Na początku tworzyłam bazy danych, później zajęłam się telefoniczną obsługą klienta. Pracowałam też na infolinii produktowej, gdzie dużo się nauczyłam. Dziś uczę pracy nowych pracowników. Cieszę się, że mogę pracować z ludźmi. Piszę dziś o sobie samej, więc poniekąd też spełniam moje marzenie. Piszę też o koleżankach i kolegach z pracy, zdarza się, że wypowiadam się w mediach, na temat kampanii społecznej Pracodawca z Sercem. Cieszę się, że mogę pracować – praca jest jak rehabilitacja, zawraca ciężkie działa z głowy. Zrobiłam też olbrzymi krok w samoświadomości. Skupiłam się na swoim wnętrzu i rozwijaniu pasji – po pracy zajmuję się renowacją mebli, gram na saksofonie, a w wolnym czasie medytuję.

Monika, która utraciła sprawność jako 17-latka w wyniku skoku do wody, też ma swoje pasje. Chętnie zajmuje się aranżacją wnętrz, projektowaniem graficznym, marzy o podróżach i własnym domu, mocno angażuje się społecznie. Lubi adrenalinę, w wieku 21 lat skoczyła ze spadochronem.

Mam swoje „zajawki” na remonty, zawsze miałam taki zmysł, lubię dekorować, projektować graficznie i rysować – nawet swojego czasu myślałam, żeby pójść do liceum plastycznego ale później jakoś mi to uleciało – po wypadku przez pewien czas rysowałam, a teraz, zajmuję się rysunkami graficznymi. Ostatnio zamarzyłam o wyjeździe na Bali.

Po wypadku jej życie zmieniło się diametralnie. Od tamtej chwili porusza się jedynie na wózku.

Przewróciłam też do góry nogami życie moich najbliższych. Moja mama od samego początku jest ze mną, zrezygnowała z pracy i pomaga mi w codziennych czynnościach. To dzięki niej mogę pracować, za co jestem jej bardzo wdzięczna.

Pomimo niepełnosprawności, która spadła jak grom z jasnego nieba, Monika skończyła studia i podjęła pracę.

Nie zamierzałam siedzieć w domu i “patrzeć w sufit” – stwierdza. Chciałam być niezależna finansowo i żyć jak inni, choć było mi na pewno znacznie trudniej…

Karierę zawodową zaczęła od stażu w księgowości, ale to była praca stacjonarna i w wyprawę do niej zaangażowana była cała rodzina, więc ta przygoda szybko się skończyła… Monika przez długi czas pracowała więc zdalnie, ale czuła, że chciałaby przebywać z ludźmi i w tym kierunku zaczęła poszukiwania.

W Internecie trafiłam na ogłoszenie firmy BPO Network i zostałam zatrudniona jako Młodszy rekruter. Moje zaangażowanie i lojalność zostało doceniane, więc szybko pięłam się po szczeblach kariery, aż do osiągnięcia stanowiska Managera Projektów. W międzyczasie ciągle się rozwijałam. Ukończyłam studia podyplomowe z Zarządzania zasobami ludzkimi, mnóstwo kursów z HR i z zarządzania zespołami. Ciągle się dokształcam, bo uważam, że zawsze warto poszerzać kompetencje – mówi Monika.

Nowa praca, nowe życie

Dziewczyny mają trzy różne historie i trzy podobne wnioski odnośnie sensu pozostawania aktywnym na rynku pracy pomimo niepełnosprawności.

Monika: Praca sprawia, że czuję się potrzebna i jestem niezależna finansowo. To, że udało mi się skończyć liceum, a potem studia dało mi zalążek normalności, nie zamknęłam się w domu. Do tej pory, gdy spotykam znajomych z czasów szkoły, słyszę, jak się dziwią się, że udało mi się skończyć szkołę… Dzięki pracy mam pieniądze i jeśli tylko mogę, podróżuję. Nadal kocham wodę, lubię plażę i naturę. Spotykam się ze znajomymi, jeżdżę na zakupy. Choć czasem jest trudno pokonać bariery architektoniczne , uważam, że warto przebywać wśród ludzi. Chcę cały czas być aktywna, dlatego systematycznie ćwiczę z rehabilitantką 2 razy w tygodniu, choć minęło już tyle lat.

Agnieszka: Dzięki pracy zmieniłam się, nabrałam pewności siebie, ponieważ dostałam szansę na ogromny rozwój kariery zawodowej w BPO Network. Gdy dołączyłam do zespołu, firma była na rynku od kilku miesięcy a dziś po ponad 3 latach istnienia jest dobrze prosperującą Agencją pracy, która zatrudnia wyłącznie osoby z niepełnosprawnością. Dużo się zmieniło, powstały nowe działy, do zespołu dołączyli nowi Managerowie. Ja od samego początku tak bardzo się zaangażowałam w rozwój firmy, że zasłużyłam na awans stanowiskowy i zostałam Managerem ds. rekrutacji. Teraz realizujemy wiele nowych projektów i poznajemy mnóstwo wartościowych ludzi. Moja praca zmieniła mnie bardzo – z początkującego pracownika, który pisze ogłoszenia, stałam się osobą, która prowadzi spotkania, tworzy oferty, dopina umowy i pomaga znaleźć pracę innym.

Iwona: Jestem wdzięczna za moją pracę i atmosferę, jaka w niej panuje. Chciałabym, żeby każda osoba z niepełnosprawnością, poszukująca zatrudnienia, znalazła pracę swoich marzeń. Praca jest ważna, dzięki niej wzrasta poczucie wartości, ale też dzięki pracy możemy spełniać swoje plany. Dlatego tak ważne są akcje takie jak „Pracodawca z sercem” – dzięki nim, my – osoby niepełnosprawne apelujemy do pracodawców – kochani pracodawcy, nie bójcie się nas! Pracujemy doskonale, a nawet jeszcze lepiej! Sprawdźcie sami, angażując się w kampanię społeczną „Pracodawca z Sercem”. Zatrudniajcie osoby niepełnosprawne, a naprawdę dacie nam szansę na drugie życie!

Kampania społeczna „Pracodawca z sercem” ma na celu zwiększenie szans osób niepełnosprawnych na rynku pracy, poszerzenie świadomości w kwestii korzyści dla pracodawców wynikających z zatrudnienia niepełnosprawnych pracowników, a także burzenie stereotypów i barier społecznych związanych z dyskryminacją i sztucznymi podziałami w społeczeństwie. Akcja, której pomysłodawcą jest firma BPO Network, została objęta patronatem honorowym przez Panią Minister Rodziny i Polityki Społecznej Marlenę Maląg.

Dowiedz się więcej: www.pracodawcazsercem.pl

The post Wdzięczni za pracę – “Pracodawca z sercem” 2021 pod patronatem Marka jest kobietą appeared first on Klub Marka Jest Kobietą - międzynarodowa społeczność, osobiste relacje, siła współpracy, networking.

Epidemia przemocy – nie tylko fizycznej

Zdaniem ONZ przemoc wobec kobiet ma charakter prawdziwej epidemii, która nie objawia się jedynie w czynach. Każdego roku miliony kobiet i dziewcząt na całym świecie jest obrażanych czy poniżanych. W Polsce, wedle badań przeprowadzonych na zlecenie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, przemocy psychicznej w rodzinie doświadczyło 27% badanych: 33% kobiet i 21% mężczyzn, najczęściej ze strony innego członka gospodarstwa domowego. Warto też zauważyć, że  przemocy  psychicznej ze strony aktualnego lub byłego partnera niemal co druga kobieta (43%).

Słowa, które ranią

Według powszechnej definicji, przemocą psychiczną nazywamy zachowanie, którego celem jest umniejszanie poczucia własnej wartości ofiary, wzbudzanie w niej strachu, pozbawianie poczucia bezpieczeństwa i kontroli nad własnym życiem.[3] Język nienawiści jest swoistą podstawą tego typu przemocy. Z najnowszego raportu KANTAR wynika, że psychicznej przemocy najczęściej dopuszczają się osoby z naszego najbliższego otoczenia, tj. ojcowie (32%), mężowie (25%) lub partnerzy (12%) i matki (17%).  Chociaż agresywne zwroty z ust bliskich bolą najbardziej, te wyrażane przez osoby obce również potrafią ranić i odciskać piętno na psychice ofiary. Wulgarne wyrażenia, seksistowskie uwagi, mobbing w pracy – to także elementy przemocy słownej i języka nienawiści.

Ponadto w dzisiejszych czasach, w których tak powszechny jest Internet, a mnogość środków przekazu przyprawia o zawrót głowy, nietrudno o szerzący się język przemocy bezkarnie stosowany wobec drugiej osoby.

O przemocy werbalnej mówimy wtedy, gdy świadomie używamy języka do obrażania, poniżania, nękania lub marginalizowania jednostek lub grup ludzi. Nawet jeśli mizoginistyczne i nienawistne teksty czy komentarze są rozpowszechniane pośrednio w tekstach piosenek lub na forach internetowych, wpływają one na samoocenę milionów dziewcząt i kobiet. Akt mowy, taki, jak np. obraźliwy post w social mediach to na pierwszy rzut oka ciąg słów. Dopiero to jego znaczenie może prowadzić do poważnych szkód emocjonalnych odbiorcy. Język kształtuje percepcję każdego człowieka i prowadzi od uprzedzeń i stygmatyzacji, aż do braku szacunku i agresywnego zachowania. Uznanie, że słowa mogą być źródłem przemocy jest zatem ważnym krokiem w dążeniu do stworzenia miejsca wolnego od przemocy – zarówno w codziennym świecie, jak i wirtualnej rzeczywistości – wyjaśnia Cornelia Lahmann, lingwistka w Babbel

Powszechne przyzwolenie na agresywne zwroty wobec kobiet to ciągle aktualny problem

Na niektóre z określeń, przypisywanych tradycyjnie kobietom, większość z nas nie zwraca uwagi. Począwszy od histeryzowania, przez rozdrażnienie spowodowane PMSem, aż po brak zdolności kobiet do podejmowania męskich decyzji. Niestety wśród społeczeństwa ciągle panuje powszechne przyzwolenie na pewnego rodzaju negatywne frazy, które mogą ranić potencjalnego odbiorcę i przyzwalać na rozwój przemocy. Nie bądź baba! Masz okres, czy co? Wracaj do kuchni! Dziewczynce nie przystoi. Słaba płeć – to tylko przykłady. Zatrważającą większością są jednak niecenzuralne zwroty, które swoją mocą mogą wyrządzić wiele krzywdy. To wszystko powoduje, że problem przemocy werbalnej jest ciągle aktualny, a potrzeba nagłośnienia problemu nie ustaje.

Przemoc na poziomie języka to niestety bardzo częste zjawisko, które możemy obserwować w życiu publicznym, w mediach czy na portalach społecznościowych, ale bywa stosowana także w związku czy rodzinie. Znamy przypadki klientek naszej fundacji, które przychodząc do nas wyrażają powątpiewanie, czy już należy im się pomoc – „on mnie nie bije, ale mnie wyzywa, obraża, szantażuje, grozi mi”… Tłumaczymy wtedy, że takie zachowania to także forma przemocy czy znęcania się, mimo że dzieją się „tylko” na poziomie języka. Tego typu sytuacje są nie tylko bardzo bolesne, ale stanowią również poważne zagrożenie dla zdrowia psychicznego. W każdej formie przemocy chodzi o sprawowanie władzy i kontroli, także na poziomie psychicznym. Aktualnie obowiązujące obostrzenia związane z pandemią sprzyjają stosowaniu przemocy, bo rodzą złość, frustrację, niepewność jutra, destabilizują sytuację finansową rodziny. To idealne warunki do gróźb i zastraszania, by wymóc na drugiej osobie posłuszeństwo. Nasze doświadczenia potwierdzają, że takich sytuacji jest w dobie pandemii niestety znacznie więcej – Urszula Nowakowska, prezeska Centrum Praw Kobiet.

Organizatorem tegorocznej kampanii #NiePrzesadzam jest firma Babbel – twórca jednej z najpopularniejszych aplikacji do nauki języków obcych. Partnerem wydarzenia została Fundacja Centrum Praw Kobiet.

Organizacja, jak co roku przeprowadza głośną kampanię społeczną, której celem jest szerzenie świadomości poruszanego problemu związanego z przemocą wobec kobiet. W tym roku skupia się na kwestii kobietobójstwa i wszelkich aspektach, które mogą prowadzić do tej tragedii. Organizacja nieustannie wspiera wszystkie kobiety, które potrzebują pomocy. Obecnie, poza doradztwem prawnym obejmuje ona pomoc psychologiczną, asystowanie kobietom w sądach, zapewnienie bezpiecznego schronienia, prowadzenie grup wsparcia i telefonu zaufania, a także pomoc socjalną i doradztwo zawodowe.

Do kampanii #NiePrzesadzam przyłączyło się wielu celebrytów, czynnie wspierających podobne akcje społeczne, m.in.: Klaudia Halejcio czy Joanna Kieryk.

Twarzą kampanii oraz główną ambasadorką została natomiast znana polska aktorka, dziennikarka oraz modelka – Anna Wendzikowska, którą zobaczyć będzie można na plakatach kampanii w warszawskim metrze.

Ambasadorki zachęcają Polki do dzielenia się swoimi doświadczeniami i publikowania ich na własnych Social Mediach z hashtagiem #NiePrzesadzam.

Akcja nawołuje do przeciwstawiania się przemocy słownej i uczula na to, by nie wyrażać zgody na zakorzenione w społeczeństwie, krzywdzące zwroty, które swoim wydźwiękiem mogą doprowadzić do coraz groźniejszych form przemocy, także przemocy fizycznej, a w konsekwencji kobietobójstwa.

Więcej informacji o kampanii na stronie:
../../../kobiety-na-fali/natalia-sitarska-socjolog-badacz-marketingowy-prowadzi-najbardziej-popularny-blog-kulinarno-podrozniczy-w-polsce-tasteaway-pl/feed/

[1] B. Gruszczyńska, Przemoc wobec kobiet. Aspekty prawnokryminologiczne, Warszawa, Wolters Kluwer, 2007.

[2] ../../../2020/03/10/

[3] B. Gruszczyńska, Przemoc wobec kobiet. Aspekty prawnokryminologiczne, Warszawa, Wolters Kluwer, 2007.

The post Powiedz stop werbalnej przemocy wobec kobiet – rusza kampania społeczna „#NiePrzesadzam” appeared first on Klub Marka Jest Kobietą - międzynarodowa społeczność, osobiste relacje, siła współpracy, networking.