– Winston Churchill

Gdy śledziłam jej życie, jej związek z Winstonem, uświadomiłam sobie, że w czasie drugiej wojny światowej Churchill absolutnie nie był sam – choć tak jest zawsze przedstawiany – ale że cały czas u jego boku stała Clementine, prowadząc go w trakcie podejmowania decyzji, wpływając na przywódców, by zdążali do tego samego co oni celu, pomagając mu poruszać się po niepewnym gruncie wśród współpracowników i personelu, wychowywała ich dzieci i dbała o jego samopoczucie. Im więcej się jednak dowiadywałam o osobowości Clementine, o roli, którą odgrywała w małżeństwie z Winstonem, tym wyraźniej widziałam, że była postacią ikoniczną na swoich własnych prawach. Dowiedziałam się, że dzieliła z nim ciężar przywództwa nie tylko w czasie drugiej, lecz także pierwszej wojny światowej, cały czas podtrzymując go na duchu. Pani Churchill przygląda się burzliwym związkom oraz życiu Clementine Churchill i wydobywa z cienia jej znaczący wkład.

Marie Benedict

Fragmenty

„Nienapisany rozdział” – tak biskup opisał moją przyszłość. I jeszcze „wpływ żon polityków na życie mężów”. Czy tego wszyscy ode mnie oczekują? Tym ma być moje życie? Tylko dobrym wpływem na ważnego męża? Może i mam dwadzieścia trzy lata, podczas gdy Winston trzydzieści cztery, może nie mam wykształcenia, osiągnięć ani pochodzenia mojego wybranka, ale moje życie nie posłuży wyłącznie jako niewidzialne źródło „empatii i oddania” dla męża.

Chcę wręcz napisać własny rozdział i ślubuję sobie w duchu, że Winston poda mi pióro.

Ale teraz, gdy siedzimy tu z de Gaulle’em, nie zapowiada się, by Winston miał zmienić zdanie. Jest zbyt spokojny, pykając cholerne cygaro. Jak może tak siedzieć wobec obelg de Gaulle’a? Ten człowiek nadużył naszej gościnności i ja nie będę ignorować jego dyskredytowania. Po francusku – tak by de Gaulle na pewno dobrze mnie zrozumiał – mówię:– Ta uwaga jest niestosowna w ustach sojusznika, a zwłaszcza w ustach gościa. De Gaulle patrzy tylko na mnie, ja też patrzę mu w oczy. Winston może nie zrozumiał dokładnie moich słów, ale na pewno rozumie napięcie. Wtrąca się służalczym tonem:– Proszę wybaczyć mojej żonie, generale. Elle parle trop bien le français.

Jak on śmie przepraszać za mnie, mówiąc, że za dobrze mówię po francusku?! Nie dam się zastraszyć ani mężowi, ani nikomu innemu, nawet przywódcy Wolnych Francuzów, których sojusz z Anglią jest tyleż ważny, co niepewny. Jeśli nie będę wierna temu, co słuszne i sprawiedliwe, to o co walczymy? Po raz pierwszy od długiego czasu widzę, że muszę się trzymać własnych przekonań, nie ignorować ich, ustępując przed Winstonem i jego poglądami. Wytrzymując wzrok de Gaulle’a, nie zgadzam się z Winstonem i znowu po francusku mówię:

– Nie, Winstonie, to zupełnie nie tak. Są pewne rzeczy, które mężczyźnie może powiedzieć tylko kobieta, i ja właśnie mówię je panu, panie generale. Obaj zaniemówili. Ja piję szampana i czekam, aż któryś się odezwie.– Ma pani absolutną rację, madame – zabiera wreszcie głos de Gaulle. – Zechce pani przyjąć moje przeprosiny. – Gdy wstaje, by pocałować mnie w rękę, podaję mu ją ze skinieniem głowy.

…

Wydawnictwo ZNAK

The post Pani Churchill. Błyskotliwa opowieść o kobiecie schowanej w cieniu Winstona Churchilla. Premiera 20 maja 2020 appeared first on Klub Marka Jest Kobietą - międzynarodowa społeczność, osobiste relacje, siła współpracy, networking.