Sprzątanie domu a porządkowanie życia. Wasze prawdziwe historie. Wioletta Chrószcz

Sprzątanie własnego domu potrafi być czasochłonne i niezwykle wyczerpujące. Ale gdy już jest dokładnie posprzątane i każdy kąt świeci czystością, można spocząć i odetchnąć. W zachwycie rozglądając się po mieszkaniu, z radością, napawać się porządkiem.

Niestety sprzątanie domu znacznie różni się od sprzątania we własnym życiu, bo i niby pozbywamy się pewnych ´´bagaży´´ to w przypadku oczyszczania życia często czujemy się jak emocjonalne wraki. Zadowolenie towarzyszące finałowi porządkowania pomieszczeń w niczym nie przypomina uczucia, gdy nasze życie podlega reorganizacji.

To tak jakby grunt usuwał się z pod nóg a miejsce komfortu psychicznego zastępują niepewne wody ryzyka.

Ilekroć opuszczamy jakieś miejsce, które z założenia już nam nie służy, bądź nie czujemy się w nim dobrze to obok poczucia wyzwolenia pojawia się nutka goryczy. Podobnie rzecz dzieje się w momencie gdy przychodzi nam się rozstać, co więcej kończąc relacje toksyczne to w pierwszej kolejności jest smutek, a dopiero później, jak już ochłoniemy i przyzwyczaimy się do zaistniałego stanu rzeczy, przychodzi spokój…

Związek trwający już od jakiegoś czasu, nie był spełnieniem marzeń, wniósł w nasze życie doświadczenia potrzebne do dalszego wzrostu, niestety bez perspektyw na wspólną przyszłość, chylił się ku upadkowi. Gdy opadła już kurtyna złudzeń i resztki nadziei zostały rozwiane, partner, z którym dzieliłam życie stał się zupełnie obcą mi osobą. Istotą tej chwili stało się to, by jak najprędzej się rozstać. Patrzyłam jak odchodzi i pomimo tego, iż nie mogłam z siebie wykrzesać nawet iskry miłości, wypełnił mnie głęboki żal.

Z perspektywy czasu wiem, ze była to najwłaściwsza decyzja, zastanawiam się tylko nad tym czy żal jest standardowym następstwem straty i czym właściwie jest owa strata. Pragnę zwrócić uwagę, ze nie mam na myśli jedynie związków męsko-damskich. Zauważyłam to nie tylko u siebie, że „program” ten jest obecny podczas zamykania wszystkich relacji.

Interesujące jest to, co jest głównym powodem tych reakcji?

Czy to nie nasze uzależnienie emocjonalne jest sprawcą naszego samopoczucia w momencie oczyszczania?

Być może kontrola, którą mamy nad bałaganem daje przekonanie o pewności, że w każdej chwili ów bałagan może wrócić, ale gdy zakańczamy jakiekolwiek relacje pojawia się wrażenie bezradności?

Ból, który temu towarzyszy niesie ze sobą zrozumienie gdy go przeżyjemy i ukojenie gdy go przetrwamy, ale czy podczas kolejnych rozstań zmienią się nasze doznania?

Ludzie przychodzą i odchodzą, każdy jest w naszym życiu gościem, jedni dłużej, drudzy krócej. Rozstania są wpisane w doświadczanie życia i nijak nie da się ich uniknąć.

Może recepta znajduje się w słowach Antoine de Saint-Exupéry Malego Ksiecia „jeśli coś kochasz puść to wolno. Kiedy do ciebie wróci, jest Twoje. Jeśli nie, nigdy Twoje nie było”.

Wioletta Chrószcz, Ambasadorka Klubu Marka jest kobietą